ජැක් ගහද්දි බලන් හිටිය විතරද ?

මේ දවස් වල බ්ලොග් කරණය ලිංගිකත්වය ගැන ප්‍රසිද්ධියේ කතා කරනවා ඉතින් මාත් ටිකක් බලන් ඉඳල මෙහෙම ලියන්න හිතුනේ. වටේ නොගිහින් කෙලින්ම කතාවට බහිමු. මෙහෙමයි මං මුලින්ම කියනව කෙල්ලෝ මේක බලන්න එපා බැලුවට කමක් නැහැ කමෙන්ට් කරන්න යන්න එපා. අකමැත්තෙන්.  මේ ලියුමේ ලියන කොට ඉතින් බනින්න අය ඉඳි එත් සමාවෙන්න ඇප්රුව් කරන්නේ නැහැ අනිත් එක කුණුහරුප දාන්නත් එපා මොකද මං අයින් කරනවා. බ්ලොග් එක තිබ්බ තත්වෙට ගෙන්න ඕනේ නිසා

ඉතින් දැන් කතාවට බහිමු මං ඔය පොස්ට් එකේ තිබ්බ හැම පොස්ට් එකක්ම කියෙව්වා මේකෙදි මෙහෙම දෙයක් තියෙනවා අපි හිතමු කොල්ලෙක් බස් එකේදී ජැක් එකක් ගැහුවා කියල හරි කෙල්ල කැමති නම් ඉතින් උදව්වක් දෙන එක ඒ දෙන්නගේ වැඩක් එක ඉතින් කතා කරලා වැඩක් නැහැ. නිකමට හිතමු අකමැති කියල කෙලින්ම මූණට කියන්න අපිට කටක් කියල දෙයක් තියෙනවා වෙන වෙලාවට ඔකේ සද්දේ ඉවසන්න බැහැ. එත් ඇයි කරදරයක් වෙලාවට අසරණ වෙන්නේ? නැහැ ගැහැණිය අසරණයි කියල හිතන නිසා තම ඔය දේවල් තියෙන්නේ, මිනිස්සු ජැක් ගහන්නේ, හැබැයි පොඩ්ඩක් හයියෙන් කෑගහල කිව්වොත් කවුරුත් නොදැක්ක වගේ ඉන්නේ නැහැ. මොකද තමන්ගේ ආරක්ෂාව ගැන තමන් බලාගන්න ඕනේ නිසා කොටින්ම මට ඔහොම දෙයක් උනා වැඩ ඇරිලා යද්දී 8 විතර, ඉතින් කොල්ලෝ දෙන්නෙක් ඇවිත් මගේ ගාවම හිට ගත්තත් මං ගණන් ගත්තේ නැහැ පස්සේ මුන් දෙන්න ෆෝන් එක බලන නියායෙන් මගේ කරේ. මං කෙලින්ම කතා කරලා ඇහුව මොකක්ද ප්‍රශ්නේ කියල. එතැනදී මං තනි උනේ නැහැ වටේ අයගේ බැල්ම නිසාම බස්සෙකෙන් බැහැල ගිය එතැනදී  බස් එකේ හැමෝම මගේ පැත්තේ ගත්තේ.
නිකමට කියන්න ගැණු ළමයෙක් උනාම කොල්ලෙක්ට සමාජයේ පිළිගැනීමක් තියෙනවා කොල්ලෙක්ට වඩා කෙල්ලෙක්ට කරදරයක් උනාම මිනිස්සු බලනවා ඒ මේ සමාජයේ හැටි ඉතින් ඇයි අපි අසාධාරණයක් වෙනකම් බලන් ඉන්නේ. අපිට කටක් තියෙනවා නම් කියන්න බය වෙන්නේ ඇයි.? ලැජ්ජාව ඉවසන් ඉන්නවට වඩා එතැනදී කගහල හරි තියෙන උපරිම විදිහෙන් තමන්ගේ ආරක්ෂාව පැතුවා කියල එක පහත් කමක් වෙන්නේ නැහැ. පහත් කම හරි ලැජ්ජාව හරි වෙන්නේ අසහනයෙන් හරි ජැක් එක ඉවසන් ඉඳල බැහැල යනකොට මිනිස්සු ඒක වැරදි විදිහට හිතන කොට. එතැනදී තමන් හොද උනත් නරක වෙලා. ඉතින් මං මෙතනින් එහා හිතන්න දෙයක් ඕගොල්ලොන්ට ඉතිරි කරලා අනිත් කතාවට යනවා

කොල්ලෝ තමන් යාලු වෙලා ඉන්න කෙල්ල ගැන යාළුවන්ට කියන්න අකමැති කියන එක. මෙතැනදී මෙහෙම දෙයක් වෙනවා කොල්ලෙක් කෙල්ලව විශ්වාස කරන තරමට තමා කොල්ල කෙල්ලව ඔහුගේ සමාජයේදී පිළිගන්නේ. කොටින්ම කිව්වොත් හොඳම උදාහරණය මං කලින් යාළුවෙලා හිටිය කෙනා අපි දෙන්න අවුරුදු හතරක් යාළුවෙලා හිටියත් ගෙදරින් කැමැත්ත දීල හිටියත් එයාව මගේ යාළුවන් ගෙන් අයින් කරලා තියන්න මට හේතු තිබ්බ. ඉතින් කිසිම දවසක් මං එයට මගේ යාලුවන්වත් මට එයාගේ යාලුවන්වත් මුණ ගැහුනේ නැහැ. පස්සේ වෙන කෙනෙක් එක්ක එයා ඉන්නකොට අහු උනාම මට තේරුණා මං එහෙම කරන්න හේතුව විශ්වාසය එක නැති නම් ඉතින් කොහෙත්ම හිතෙන්නෙත් නැහැ සමාජයේදී එයාව පිළිගන්න. ඊට පස්සේ ඔකේ අනිත් පැත්ත. දැන් කෙනෙක්ට මං ආදරෙයි එත් එයා මව හම්බ වෙන එකවත් කාටවත් කියන්නේ නැහැ දැන් මට එක බලෙන් කියන්නත් බැහැ. කොටින්ම කිව්වොත් සමාජයේදී එයා මාව පිළි ගන්න කැමති නැහැ එත් එකට නොකී හේතුවක් ඇති. මං අහන්නෙත් නැහැ ඉතින් එකට මං හිතන කාලය උත්තර දෙයි කියල. දැනට ඇති කියල හිතෙනවා.

ඊලග පොස්ට් එකෙක් අභීත ගේ පොස්ට් එකේ ඉතුරු ටිකට උත්තර ලියන්නත් බලාපොරොත්තු වෙනවා